വനില
ഓര്ക്കിഡ് കുടുംബത്തിലെ കഴിക്കാനാവുന്ന ഏക ഫലവും ഏറ്റവും കൂടുതല് വിപണി മൂല്യമുള്ള ഇനവുമാണ് വനില. വനിലയില് 150-ല് പരം ഇനങ്ങള് ഉണ്ടെങ്കിലും bourbon, tahitian എന്നീ രണ്ടിനങ്ങള്ക്കാണ് വാണിജ്യ പ്രാധാന്യം വനില പ്ലാനിഫോളിയ എന്ന ബോര്ബണ് ഇനത്തിനാണ് കൂടുതല് ഡിമാന്ഡ്.
മെക്സിക്കോയാണ് വനിലയുടെ ജന്മദേശം അവിടത്തെ ഗോത്രവര്ഗക്കാരാണ് വനില ആദ്യമായി ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങിയത്. അവരുടെ തനതു പാനീയത്തിന് സുഗന്ധം നല്കാനായിരുന്നു അത്. മെക്സിക്കോയിലെ തന്നെ totonac എന്ന ഗോത്രവര്ഗക്കാര് അവര്ക്ക് ദൈവം ദാനമായി നല്കിയതാണ് വനില എന്നു കരുതുകയും എല്ലാ സാസ്കാരിക പരിപാടികളിലും അത് ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു വന്നു.
കുങ്കുമപ്പൂവ് കഴിഞ്ഞാല് വിലയേറിയ സുഗന്ധവ്യജ്ഞന വസ്തുവാണ് വനില. അമേരിക്കയില് ചോക്ലേറ്റ് രുചിയേക്കാള് വനിലയോടു ഇഷ്ടമുള്ളവരാണ് കൂടുതല്. melipona ഈച്ചകള് മാത്രമാണ് വനിലച്ചെടികള് പരാഗണം നടത്തുന്നത്. ഇവയെ കൃഷിഭൂമിയില് കൊണ്ടുവരുന്നത് വളരെ ശ്രമകരമാണ്.എന്നാല് ചെറിയൊരു കമ്പ് ഉപയോഗിച്ച് കര്ഷകര്ക്ക് പരാഗണം നടത്താനാകും. 1841-ല് ഇന്ത്യന് മഹാസമുദ്രത്തിലെ ഒരു ഫ്രഞ്ച് അധിനിവേശദ്വീപില് വസിച്ചിരുന്ന 12 വയസ്സ് മാത്രമുള്ള ഒരു അടിമയാണ് ഈ കൃത്രിമ പരാഗണവിദ്യ കണ്ടെത്തിയത്. അതോടെ വനില ഉത്പാദനം പലമടങ്ങായി വര്ധിച്ചു.
ഇന്തോനേഷ്യ, ചൈന, മെക്സിക്കോ എന്നിവിടങ്ങളില് വലിയ തോതില് വനിലകൃഷി നടക്കുന്നുണ്ട്. 15 വര്ഷം മുന്പ് കേരളത്തിലും വനില കൃഷി ചെയ്തുതുടങ്ങിയിരുന്നു. എന്നാല് കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനവും വനിലയുടെ ഗുനനിലവാരമില്ലായ്മയും മൂലം ഈ കൃഷി ഇവിടെ ഏതാണ്ട് നിലച്ച മട്ടായി.
പരന്ന ബീന്സ് പോലെയാണ് വനിലയുടെ കായ. മൂപ്പെത്തുന്ന കായകള് വിളവെടുത്ത് സൂര്യപ്രകാശം.ചൂട്, വെള്ളം, എന്നിവയുടെ സാന്നിധ്യത്തില് സൂക്ഷിക്കും. ഏഴു മുതല് പത്ത് ദിവസം കൊണ്ട് കായകളില് നിന്ന് സുഗന്ധം വരും. ശുദ്ധമായ തുണിക്കുള്ളില് വച്ച് പെട്ടികള്ക്കുള്ളില് ഇവ സംരക്ഷിക്കും.
വനിലിന് എന്ന സംയുക്തമാണ് വനിലയുടെ സുഗന്ധത്തിനു പിന്നില്. വനില ബീന്സില്നിന്നെടുക്കുന്ന ഗ്രേഡ് വണ് വനില എക്സ്ട്രാക്റ്റിനു ലക്ഷങ്ങള് വിലമതിക്കും.ഐസ്ക്രീം, ശീതളപാനീയങ്ങള്, മധുരപലഹാരങ്ങള്, കേക്കുകള് തുടങ്ങി ധാരാളം ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളില് വനില ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. കൊള്ളലാഭത്തിനായി ചിലര് ആഹാരസാധങ്ങളില് യഥാര്ത്ഥ വനില ഒഴിവാക്കി വനിലയ്ക്ക് സമാനമായ രുചിയുള്ള കൃത്രിമവസ്തുക്കള് വലിയ തോതില് ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.
വനില ഉപയോഗിച്ച് നിര്മിക്കുന്ന പെര്ഫ്യൂമുകളും മാര്ക്കറ്റില് ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്.